-çocukluk günlerime dair-
"Sevgi, doğanın ikinci güneşidir."
Mecnun'un idealleştirdiği fotoğrafın gerçekliği,
Kerem'i yakan ateşin sıcaklığı,
Ferhat'ın dağlarının ab-ı hayat suyu kalbime taşınan.
Uykusuz gecelerimde saydığım gökyüzündeki yıldızların tek tek adı,
Gökyüzüne atılmış yıldızın güneşe eşdeğer hali.
Arşın altında saklı ırmaklarının fışkırdığı en yüksek, en değerli mekânların sakini.
Sabiliğimin ahir zaman perisi,
Bir içim su, yaşamda vareden cenneti ala lokması açlığımın.
Duvarları briketlerle örülmüş bahçeye çıkmak fiili.
Kapının eşiğinde soğukluğuna direnerek ayazın hasbihal etmenin tadı.
An, mekânda ulaşılmaz asaletinin hükümranlığı,
Yüreğimin, benliğimin hücrelerinin işgalcisi.
Yolları kesme taşlarla döşenmiş sokağımın mihenk taşı.
Sevgisiz, eskimiş günlerimin sevgisi.
